Anouk heeft een pittige uitstraling, die versterkt wordt door haar sterke optredens. Op festivals is zij een absolute sfeermaker en publiekstrekker.

Mensenlevens staan erom bekend dat ze zomaar aan je voorbij flitsen, maar met Anouk is het allemaal wel heel erg snel gegaan. Sinds de release van haar debuutalbum, het in 1997 verschenen Together Alone, mocht ze diverse platina- en gouden platen in ontvangst nemen, scoorde zij een internationale hit met Nobody's Wife, werd zij bekroond met meerdere Edisons, Hitkrant- en TMF Awards, stond ze op Pinkpop, Parkpop en andere grote Europese festivals, en tekende zij in Amerika bij het Columbia label.

We hebben dan ook te maken met een rockzangeres zoals Nederland die in lange tijd, en misschien zelfs wel nooit eerder, heeft voortgebracht. Rauw, vol passie, puur en... met een gouden stem. Ze combineert de gloeiende emotie van de blues met goudeerlijke rock en soepele funky ritmes, maar ook met eigentijdse invloeden als hiphop. Anouk houdt niet van eentonig, zoals goed te horen is op haar tweede album Urban Solitude. Dat afwisselende werkstuk kwam eind '99 uit, maar de ambitieuze zangeres nam er vast een brutaal voorschot mee op deze 21ste eeuw. Daarin bestaan immers geen grenzen meer, een prima tijd voor een onafhankelijke jonge vrouw die niet van hokjes houdt.

Anouk, geboren op 8 april 1975 in Den Haag, erft haar voorliefde voor blues van haar moeder, een zangeres in een bluesband. Van kinds af aan zingt ze zelfbedachte liedjes, maar in haar pubertijd gaat het zingen ook een belangrijke emotionele vluchtroute voor haar betekenen. Ze kan er haar frustraties in kwijt wanneer niet alles gaat zoals het zou moeten gaan. In '93 voegt zij zich als achtergrondzangeres bij de soul-rythmband Shot Gun Wedding. Dan al ambitieus, ontgroeit Anouk de band snel. Zij wordt in '94 toegelaten tot het conservatorium van Rotterdam en richt een jaar later haar eigen band op.

Anouks carrière raakt in een stroomversnelling wanneer zij tijdens een festival enkele songs zingt met Barry Hay, frontman van de legendarische rockgroep Golden Earring. Hay is zeer onder de indruk van haar talent en schrijft samen met Earring-collega George Kooymans voor haar het nummer Mood Indigo. Het is een van de redenen voor platenmaatschappij Dino Music om Anouk een contract aan te bieden. Uitgebracht in september '96, zorgt Mood Indigo gelijk voor veel interesse en airplay. Dat wordt alleen maar versterkt wanneer ze later dat jaar weet te overtuigen in het voorprogramma van de Golden Earring. Voor Anouk bestaat er dan allang geen twijfel meer: ze heeft haar roeping gevonden.

Het album The Dark gaat vergezeld van een spectaculaire videoclip, zoals die op Nederlandse bodem nooit eerder werd geproduceerd. Gemaakt in samenwerking met de Amsterdamse vormgever/regisseur Rosto AD, lopen in deze clip live action en animatie op verbluffende wijze door elkaar. We zien Anouk in een surrealistisch landschap opduiken in verschillende gedaanten, waarmee de veelzijdigheid en de spanning van The Dark nog eens goed worden benadrukt. Maar bovenal is het een clip waarmee Anouk zich op de internationale markt kan presenteren. Want terwijl Urban Solitude met meer dan 100.000 verkochte exemplaren in Nederland alweer de platina status heeft behaald, beseft deze gedreven zangeres dat ze voorbij de eigen grenzen moet kijken. "Voor ons is het belangrijk om internationaal te gaan. Ik wil in 2000 veel door Europa touren." Daarna moet dan Amerika volgen. Maar hoe dit sprookje ook afloopt, Anouk kan nu al lachend omkijken. Gevraagd naar het hoogtepunt van haar carrière tot dusver, grijnst ze haar gouden tanden bloot: "Voor mij waren de afgelopen twee jaren één groot hoogtepunt!"