De carrière van Jan Smit loopt als een trein. Of moet ik zeggen als "Wie Ein Zug". In eigen land kreeg hij begin dit jaar de Exportprijs uitgereikt. Dat betekent dat hij het afgelopen jaar meer platen heeft verkocht dan Andre Rieu of de Vengaboys. Zijn ongekende populariteit in Duitsland (en wijde omstreken) is daar voor een groot deel debet aan.

Al zijn Duitstalige albums - Jeder Braucht Ein Bisschen Gluck en een kerstalbum (1999), Ein Bisschen Liebe en Sing Und Lach Nog Mal Mit Mir (2001) en Hallo Engel (2002) - werden stuk voor stuk goud of zelfs platina. In totaal verkocht de grote kleine man uit Volendam zo'n 2 miljoen platen. Voorwaar niet misselijk.
En op 9 September 2002 ligt in Nederland z'n 6de Nederlandstalige album, Zonder jou, in de winkels. Het is gemastered door Matt Butler in de Abbey Road Studio's in Londen, dezelfde studio waar The Beatles platen ooit zijn opgenomen. Matt Butler werkt trouwens ook nog met Paul McCartney. De eerste single van het album heet Heel Mijn Leven. Deze is vanaf 18 augustus verkrijgbaar. Zelf zegt hij over zijn nieuwe album: "Een topalbum. Het beste album tot nu toe. Het is een stuk volwassener."
Hij wist nog niks van hitparades, gouden platen en interviews. Voetballen vond hij veel leuker. Dat is inmiddels allemaal anders. Na 6 Nederlandstalige albums, een Engelstalig album, vijf Duitstalige albums, weet Jan Smit inmiddels wel wat het is om een succesvolle carrière te hebben. Vooral het afgelopen jaar schoot Jan Smit de hoogte in. Niet alleen letterlijk - hij is maar liefst 17 centimeter gegroeid - ook figuurlijk: in Duitsland en in omringende landen als Italië, Oostenrijk, Denemarken en zelfs Frankrijk is hij razend populair. Maar Jan Smit wil meer. Hij wil betrokken zijn bij z'n eigen carrière. Daarom is het feit dat het titelstuk van het album, Zonder Jou, door hem zelf is geschreven, voor hem misschien nog wel een groter succes dan alle gouden en platina platen bij elkaar. Hij herinnert zich dat hij het schreef:
"Het was 5 november, we zaten in Venetië. Toen ben ik gaan zitten, had ik een riedeltje in mijn hoofd, ik denk: dit moet ik opschrijven. Heb ik meteen m'n laptop gepakt. Recorder aan, tjak, ingezongen. Daar ben ik mee aan de slag gegaan. En toen we met dit album begonnen, heb ik gezegd: "Luister hier even naar. Dit is van mij". Nou ja, dat werd goed gekeurd."
Inmiddels heeft hij al 4 nummers klaar.
Maar ook voor Jan Smit is zijn carrière niet zaligmakend. Er is meer in het leven dan dat. Daarom heeft hij ook niet lang getwijfeld toen hij werd gevraagd voor het ambt van ambassadeur van SOS Kinderdorpen.

Toch, ondanks alles, blijft Jan Smit gewoon Jan Smit. En de bekendheid neemt hij voor lief, maar als het aan hem lag, hoefde dat allemaal niet hoor. "Mensen behandelen mij als, hoe moet ik het zeggen, als een speciaal iemand, maar dat wil ik helemaal niet. In het begin vond ik het wel raar dat iedereen naar je keek, maar na verloop van tijd merk je dat niet eens meer. Je weet toch dat je wordt bekeken. Wat moet je doen? Moet je dan steeds met je hoofd naar beneden lopen of zo? Dan zie je niets."